Waarom wij vinden dat de broodkorstjes gezond zijn
Eindelijk, na zes maanden mag het. Zorgvuldig smeer ik de eerste boterham met een klein beetje smeerworst. Ik snij het korstje eraf en verdeel het in tig kleine stukjes. Ik zet het op tafel voor mijn dochter die op dat moment al begint te zwaaien met haar handen van plezier. Voorzichtig pakt ze een stukje brood tussen twee vingers en stopt een stukje brood in haar mond. Ze proeft, smakt, rolt met haar tong. Bij het doorslikken knijpt ze even haar ogen dicht. Ik klap in mijn handen. De eerste boterham is een succes.
Vormen van korstjes
In ons gezin houden we allemaal van brood. Nou, bijna allemaal. Mijn oudste dochter eet wel brood, maar laat de korstjes liggen. Ik snijd ze er allang niet meer af. Ze heeft er gewoon een kunst van gemaakt om rondom de korstjes te eten. Wanneer ik geen tijd meer heb om de ontbijtbordjes weg te halen, heeft de poes een lekkernij die dag. Als ze uit school komt en ik pak haar schooltas uit, vind ik altijd de meest prachtige vormen van korstjes in haar lunchtrommel. De eenden buiten hebben een best maaltje aan haar restjes.
Ruzie
Het klinkt nu heel prima maar ik heb flink wat discussie gevoerd over de korstjes. Die horen er natuurlijk gewoon bij. Zonde om weg te gooien. Belachelijk om niet op te eten. Het gezondste deel van de boterham. Iedereen eet korstjes. Geen korstjes, geen lekkers. Hou maar op. Ze bleef er natuurlijk gewoon omheen eten. Ik heb de strijd inmiddels opgegeven. De ruzie ging allang niet meer over korstjes. Het was elke dag een gevecht over mijn A en haar B. Tijd voor een ander perspectief.
Ik heb eens nagekeken of de korstjes nou echt zo gezond zijn. De theorieën lopen hierover uiteen. Ik schaar me nu achter de menigte die zegt dat er geen verschil is tussen de korst en het binnenste van de boterham. Het is tenslotte van hetzelfde deeg gemaakt. Het is een hele geruststelling. Daarbij eet ze harde afgebakken broodjes moeiteloos op. Dus met haar tanden is niks mis. Ik smeer nu gewoon een boterham extra en snij de korstjes er weer zorgvuldig af. Meestal, niet altijd. Ik blijf het natuurlijk proberen.
Laat mij vooral weten wat jij vindt, ik ben benieuwd.
Groeten,
Astrid
Hi, mijn oudste van drie liet ze ook altijd liggen. Maar heb er geen gevecht van gemaakt. En opeens van een op andere dag eet hij ze zo op alsof hij nooit anders heeft gedaan ? Mijn jongste van 1,5 laat ze nu ook liggen en eet er omheen. Maar heb er alle vertrouwen in dat dit ook vast goed gaat komen. Wie weet verandert de jouwe ook opeens van gedachten.