In onze familie is het geen vreemd fenomeen. Hectaren land overdekt met glas, opstaan in de vroege uren, werkkleding en handen altijd vies of kapot. Werken in de tuinbouw is dagelijks onderwerp van gesprek. Zowel mijn man als zwager werken al sinds jonge leeftijd in de kas. De één kweekt rozen, de ander komkommers en courgettes. Als zij samen in één ruimte zijn hoef je natuurlijk niet te vragen waar ze over praten. Daarbij valt me altijd één ding op.
Groots en gepassioneerd
Ze zijn gepassioneerd. Groots vertellen ze over nieuwe machines. Nieuwe soorten die geplant zijn. Ervaringen die gedeeld moeten worden. Geven ze hun mening over de laatste ontwikkelingen. Steeds praten ze dan, vol trots een beetje harder. Helemaal fantastisch is het als het gesprek voortgezet wordt in de kas of bijbehorende technische ruimte. Dan gaan ze helemaal los. Er wordt gekeken, gevoeld, geroken, gesleuteld en heel even snel gewerkt. De liefde voor hun vak spat er van af. Maakt onderdeel uit van hun leven.
Twinkeling in de ogen
Natuurlijk is het soms ook irritant. Altijd maar dat werk. Maar als ik die twinkeling in hun ogen zie, ben ik stiekem jaloers. Het lijkt me geweldig om van jongs af aan al zo goed te weten wat je wilt doen. Je hart te volgen en daar fantastisch in uit te blinken. Mijn werkende leven is tot nu toe een redelijke opeenstapeling van toevalligheden. Heel leuk, gevarieerd en leerzaam, dat wel. Ik zoek in alles de uitdaging en voel me trots over wat ik bereikt heb. Alleen heb ik echt niet vaak met een twinkeling in mijn ogen grote verhalen over mijn werk verteld. En daarbij, als ik iets fantastisch deel, moet ik eerst uitleggen wat ik ook alweer doe op zo’n kantoor. Het spreekt ook niet echt tot de verbeelding.
Een bos rozen voor de juf
Het is mooi te zien dat onze meiden het enthousiasme voor planten en bloemen van mijn man overnemen. Ze willen helpen in de tuin, vinden het geweldig om een rondje in de kas te doen en vragen of hij de klas iets wil vertellen over hoe bloemen groeien. Als de juf jarig is moet er altijd een bos rozen van papa gegeven worden.
Zaterdag 2 april en zondag 3 april openen wel meer dan honderd kassen hun deur. Zij zijn ongetwijfeld net zo enthousiast en gepassioneerd over hun groenten, bloemen, planten of fruit als mijn familie. Laat je kinderen er vooral van genieten. Wie weet ontdekken ze dan dat een komkommer groeit vanuit een prachtig geel bloemetje of dat een roos toch echt best prikt. Ik weet zeker dat de eerstvolgende keer dat jouw kind op school fruit of groente uit zijn trommel haalt, daar ook opeens een groots verhaal bij vertelt. Waarschuw je de juf alvast?
Wil je weten waar bij jouw in de buurt de kasdeur open staat? Hier vind je alle informatie over Kom in de kas.
Judith
Hi, ik heb je link gevolgd, en er is meer te doen dan ik dacht!
Ik denk dat mijn kinderen het leuk vinden, en ik ook!
Morgen niet in onze buurt, maar ik zal het onthouden voor volgend jaar! Thanks.
Judith