Melk. Een natuurlijk product van de koe, geit of schaap, is regelmatig onderwerp van gesprek. Ongetwijfeld meer nu het vandaag Wereld Melkdag is. Voor- en tegenstanders gaan op de barricade om te bewijzen hoe goed of hoe slecht het wel niet is voor een mens. Voor kinderen. Voor mijn kind. Ik zie zoveel informatie voorbij komen dat ik niet meer weet wat nou goed is en alternatieve producten rijzen de pan uit. Het ligt gevoelig want, je wilt toch ook het beste voor je kind?
Onze zoektocht begon al vroeg. Na de geboorte van mijn oudste en een aantal weken borstvoeding begon ik langzaam melk te introduceren. Al snel kreeg ze uitslag op haar huid en had ze constant kramp. Ons neefje had dezelfde verschijnselen gehad en na een check via de homeopaat werd bevestigd wat we al dachten. Koemelk was niet de juiste ‘motor’ voor ons kind. We gingen over op soja en hadden opeens weer een vrolijke baby.
Omdat ik zelf ook al een aantal jaar vage klachten had heb ik mezelf ook laten testen. En ja hoor, koemelk en dan met name de lactose kon mijn lijf niet goed verwerken. Toen ook onze jongste klachten had was de keus snel gemaakt. Koemelk en alle gerelateerde producten stonden niet meer op ons boodschappenlijstje. Nadat we er achter kwamen dat soja ook niet zaligmakend is en geitenmelkproducten bij ons prima werkt zijn we voorgoed overgestapt. Het duurde even voordat we er handigheid in kregen en de juiste alternatieven gevonden hadden. Het wordt de consument in ieder geval niet heel makkelijk gemaakt.
Buiten het feit dat er aan heel veel producten achteloos koemelk toegevoegd wordt, horen melk en melkproducten er schijnbaar gewoon een soort van bij. En dat merk je pas als je het niet meer wilt. Zelfs op de school van de meiden wordt standaard melk aangeboden bij de lunch. De meiden van ons krijgen gewoon een extra beker drinken van thuis mee met water of een beetje diksap. Het enige wat wij nu nog aan zuivelproducten, en dan van de geit, eten is kaas en yoghurt. Melk drinken we niet. Alhoewel, ik trakteer mijzelf in het weekend op een zelfgemaakte cappuccino. Met geitenmelk.
Wij trekken dus ons eigen plan. Voelen vooral wat ons lijf nodig heeft en kan hebben. Onze meiden groeien gelukkig op in een tijd dat ze niet worden geconfronteerd met flitsende campagnes voor melk. De term ‘Melk, de witte motor’ kennen ze niet eens. Gelukkig maar. Iedereen kan zijn eigen keus maken. Ook wij.
Geef een reactie