Geen EK, geen oranje lunch
Helaas. Dit jaar geen EK voetbal voor ons Nederland. Ik had er de pest over in. Niet zo’n beetje ook. Ik hou er van. Het invullen van voetbalpoules. Het huis voorzien van oranje toeters en bellen. Lekkere hapjes maken voor de gezellige voetbalmiddagen en – avonden. Geen leuke oranje voetbal lunches in dit huis in juni. Dan maar geduldig wachten op Rio, de Olympische Spelen. Maar mijn geduld wordt beloond. Nu al. Het wordt toch een mooie sportzomer. Een hele mooie.
Max is hot
Nu ben ik al ruim zeven jaar fan van mijn eigen Max, maar sinds een paar weken ook van Max Verstappen. Mijn verkering kijkt al jaren trouw naar de Formule 1. Samen met de buurman moedigt hij Max aan. Ook al racen ze ’s ochtends vroeg. Dan kijken de heren onder het genot van een stevig ontbijt naar dit race spektakel. Twee weken geleden keken de buurvrouw en ik toevallig ook mee. Nou ja, toevallig. Het was borreltijd… Max won de race en wij waren allemaal blij.
Maar alsof kijken naar de Formule 1 nog niet genoeg was, volg ik ook een nog andere sport. Wielrennen. Ik fiets veel en graag, maar om nu een hele middag naar fietsende mannen met onthaarde benen te kijken, neuh. Ware het niet dat afgelopen week onze eigen Steven Kruijswijk de leiding in de ronde van Italië heeft genomen. Hiermee werd hij trotse drager van de roze trui in deze Italiaanse wielertoer.
Roze is het nieuwe oranje
Je zult het niet geloven, maar zelfs de tijdrit heb ik gekeken. Weer een idool erbij. En niet alleen ik ben fan. Ons hele dorp is in rep en roer. Ik woon in Nuenen en ben net als Steven hier opgegroeid. Ik ken hem niet persoonlijk, maar dat maakt mij niet minder trots. Nuenen is momenteel een land op zich. Erg chauvinistisch en volledig roze gekleurd.
Wij eten nu heuse Kruijswijkjes. Een lekkere knalroze tompouce van de plaatselijke bakker, voorzien van een foto van een juichende Steven. We dragen allemaal roze kleding en groeten enthousiast de toegestroomde media.
Au!
En toen viel Steven. Voorover van zijn fiets. Hij kukelede zo in de sneeuw. Het hele dorp huilde en voelde zijn pijn. Daar gaat zijn koppositie. Maar Steven herpakte zich en sprong weer op zijn fiets. Hij gaat door. Met een breukje in zijn rib en pijn aan zijn voet. Dan ben je een held. Doorgaan tot het bittere einde. Dus ook wij gaan in Nuenen gewoon door en blijven massaal achter hem staan.
Ik duik de keuken in, een lunch voorbereiden. En wie had het over een oranje voetballunch? Tssss. Het wordt een roze lunch! Keep the spirit Steven. Want ook als je valt, heb je vrienden!
Lunchtips voor wielerliefhebber:
Snij uit het brood een shirtje. Beleg hem in de gewenste kleur. Ik heb voor de roze trui bosvruchtenhagel gebruikt. Voor de tour de France kun je het broodshirtje beleggen met bijvoorbeeld kaas om de befaamde gele trui te creëren. Voor een groene trui gebruik je een frisse spread met daarover komkommer en voor de bolletjestrui kun je natuurlijk van alles gebruiken.
Denk niet alleen aan broodjes. Roze kleurige vis, een gele banaan of meloen, groene druifjes of een granny. Wat groente of fruit erbij is niet alleen gezond, maar staat ook erg gezellig. Wat leuke schaaltjes, lunchtrommels of servetten in de juiste kleur en klaar is je wielerlunch.
Ik wens jullie een smakelijke lunch en een hele sportieve zomer.
Geef een reactie